Perfil de fondo de Fidel Castro

Fidel Castro Ruz naceu o 13 de agosto de 1926, nunha plantación de azucre no leste de Cuba, o fillo dun inmigrante español e un criado. Un altofalante poderoso e carismático, pronto xurdiu como un dos líderes no crecente movemento contra a ditadura de Fulgencio Batista.
A finais da década de 1950, o señor Castro lideraba unha gran forza guerrilleira baseada nas montañas de Sierra Maestra de Cuba, no sureste do país. A vitoria sobre as forzas de Batista finalmente chegou en xaneiro de 1959, e os seus guerrilleiros vitoriosos, moitos deles barbados e con fatigas, marcharon á Habana. A súa vitoria ea súa entrada triunfal na capital cubana captaron a atención do mundo. Pronto dirixiu o país cara ao comunismo: colectiviza facendas e nacionaliza bancos e industrias, incluíndo máis de mil millóns de dólares de propiedades dos Estados Unidos. As liberdades políticas foron suspendidas e os críticos gobernamentais foron encarcelados. Frank Calzon, un activista cubano pro-democrático, asegura que moitos dos seus simpatizantes se desilusionaron e fuxiron da illa. "É un home que fixo moitas promesas ao pobo cubano. Os cubanos terían liberdade. Haberían un goberno honesto", dixo Calzon. "Eles ían ter un retorno á constitución", dixo Calzon. "En cambio, o que lles deu era un tipo de goberno estalinista". Castro impulsou unha estreita alianza coa Unión Soviética, unha política que situou a Cuba nun curso de colisión cos Estados Unidos. Washington impuxo un embargo comercial contra Cuba en 1960 e rompeu as relacións diplomáticas a principios de 1961. En abril dese ano, os Estados Unidos armaron e dirixiron unha invasión mal planeada polos exiliados cubanos, que se derrotou fácilmente na Bahía de Cochinos. Un ano máis tarde, Cuba estaba no centro dun enfrontamento entre Washington e Moscova sobre a colocación de misiles nucleares soviéticos na illa. A guerra nuclear foi revertida. Seguindo a crise dos mísiles cubanos, o señor Castro construíu as súas forzas armadas e enviou as súas tropas ao redor do mundo a varios puntos de interese da Guerra Fría, como Angola. Tamén apoiou os movementos de guerrilla esquerdistas en América Latina nos anos 60 e 70 no intento de difundir o comunismo no hemisferio. O formidable diplomático estadounidense e experto en Cuba, Wayne Smith, aseguran que as accións de Mr. Castro converteron a Cuba nun xogador internacional. "Creo que será lembrado como o líder que colocou a Cuba no mapa mundial", dixo Smith. "Antes de Castro, Cuba era considerada unha república bananera. Non contaba para nada na política mundial. Castro seguramente cambiou todo iso e, de súpeto, Cuba desempeñou un importante papel no escenario mundial, en África como aliado dos soviéticos Unión en Asia e, por suposto, en América Latina ". Ao mesmo tempo, o señor Castro estableceu un sistema de saúde e educación que elevou a Cuba entre as principais nacións do mundo en desenvolvemento por altas taxas de alfabetización e baixa mortalidade infantil. Estes programas tiveron éxito en gran parte por mor do apoio financeiro de Moscú. Cando a Unión Soviética caeu a comezos de 1990, Cuba recibira ata 6 billóns de dólares ao ano nos subsidios soviéticos. Eses logros no benestar social cobraron o custo dos dereitos humanos ea democracia. Os disidentes foron arroxados na prisión e os que protestaban foron frecuentemente asaltado por mobs prol-goberno. "Fidel Castro mantivo o poder polo medo, a través da utilización da policía secreta, a través da manipulación das forzas políticas, tal e como fixo Stalin ou o mesmo que fixo Hitler", dixo Calzon. A desaparición das subvencións soviéticas a principios de 1990 mergullou a Cuba nunha profunda depresión e forzou ao goberno a promulgar algunhas reformas económicas limitadas, como a legalización do uso do dólar e permitindo que pequenas empresas privadas como restaurantes funcionen. Pero o señor Castro resistiu ata estes pequenos pasos cara a un sistema de libre mercado e fixouse cando rematou a crise económica inmediata. Culpou os problemas económicos de Cuba no embargo comercial estadounidense e, a miúdo, presidiu as manifestacións antiamericanas na Habana para denunciar os Estados Unidos. Nos seus anos posteriores, o señor Castro cultivou unha forte amizade e alianza co presidente esquerdista de Venezuela, Hugo Chávez. Xuntos, os dous homes traballaron para contrarrestar a influencia dos EE. UU. En América Latina e lograron un éxito na mobilización do sentimento antiamericanos no hemisferio. Outro especialista en Cuba, Thomas Paterson da Universidade de Connecticut, compara o Sr. Castro co líder chinés Mao Zedong, e cre que se lembrará deste xeito. "Creo que será recordado tanto como se recorda a Mao Zedong en Chinesa como unha derrota dun sistema ditatorial corrupto que encarnou a identidade da súa nación, que expulsou aos estranxeiros", dixo Paterson . "Ao mesmo tempo, como é o caso da crítica chinesa de Mao hoxe, haberá unha crítica del como autoritaria, represiva e impoñendo sacrificios incribles ao pobo cubano".